Toch in Nice thuis
1 nov, 2023 Onderdeel van proses | Geen reacties »Column door Caspar Visser ‘t Hooft
Hoe vaak ben ik niet verhuisd ! – ja, en sinds kort woon ik in Nice. Prachtige stad, mooie omgeving: de zon die van de bladeren van de palmen glijdt, het blauwe vlak van de zee dat waar je ook bent wel even de hoek om komt kijken. En toch, net zo goed hier als overal waar ik heb gewoond, knaagt aan mij de vraag : wat doe ik hier eigenlijk? Wat ‘heb’ ik met deze stad, met deze streek ? Vraag van een ontheemde, van een – in mijn geval vrijwillige – banneling. Wat doe ik hier ? Totdat ik besef dat ik niet de enige Nederlander ben voor wie Nice een tweede thuis werd. Verre daarvan ! Tot dit besef kwam ik pas goed toen ik de oude overlijdensregisters van de protestantse kerk van Nice doorbladerde. Ik stuitte daarbij op meerdere Nederlandse namen. Vaak nogal bekende namen, Boreel, Suermondt, del Court van Krimpen… Nederlanders bij wie de levens blijkbaar dusdanig met Nice waren verstrengeld, dat ze er bleven tot hun dood. Dit stelt me gerust. Ik ben hier niet de enige, en zeker niet de eerste Bataaf. Over die landgenoten die hier stierven valt trouwens nog het een en ander te vertellen. Dat blijkt wanneer ik, geheel vrijblijvend, wat naar gegevens over hen zoek.
Lees verder »