Stappenteller
23 dec, 2019 Onderdeel van prosesColumn (in briefvorm) door Peter Hagtingius en Julia Fortuin
Dag Julia,
Je had het over een ‘stappenteller’. What the hell? – wat nou weer, dacht ik. Maar bij gunstige weersomstandigheden modern toegerust als ik dan ben kon ik een beroep doen op Google. Die totaal-encyclopedie met even eeuwigdurende als mondiale pretenties. De palingvisserij in 1780 ter hoogte van Volendam, het uitmoorden van de Tempeliers in zoveelhonderd, of de winnende treffer in de wedstrijd tussen Ajax en Valencia, de wijsneus, betweter, weetal, Google kent alle data. Dat kan natuurlijk niet. Maar van de stappenteller weet ik nu misschien veel, vrees ik. Een ‘activitytrainer’, ook wel ‘pedometer’ genoemd, die het aantal stappen dat je hebt gelopen registreet en dan uitrekent hoeveel calorieën je hebt verbrand. Ik begrijp dat je er een soort ingeplugde polspendule voor nodig hebt. In mijn omgeving hebben we ook horloges. Daarop kun je zien hoe laat het is.
Ik ben goed ter been. Ongeveer 10 keer per dag doe ik aan trapklimmen- en dalen, werken/tikken in het Torentje van mijn huis. Onwaarschijnlijk fraai uitzicht rondom, dat overpeinzingen rechtvaardigt. Er schijnt iemand in Den Haag ook in een Torentje te bivakkeren. Dan ben ik ‘en pleine nature’ in de Provence beter af.
Vanwege jouw stappenteller heb ik voor het eerst uitgevlooid om hoeveel treden die trap eigenlijk gaat. Het zijn er 12. Dat zegt niets over het aantal stappen. Als ik bijvoorbeeld met een fles rosé onder mijn arm naar boven tijger, doe ik voorzichtigshalve wel twee stappen per trede. Als het wat later is en ik moet weer naar beneden al gauw drie. Verder loop ik elke dag een keer of vijf met mijn honden. Mijn aantal stappen hangt dan van hen af. Soms kiezen ze voor een heel traject langs de rivier, bij minder jofel weer vinden ze een snelle sanitaire stop ruim voldoende. Ik heb qua gestap ook te maken met de post. De brievenbus is op 712,3 meter van mijn huis, aldus de km-dagteller van mijn auto. Heen is gemiddeld 7 minuten lopen, terug ruim 5 minuten, want dan is het bergaf. Heel even heb ik overwogen mijn stappen te tellen, al ben ik geen rekenwonder. Maar toen had het geregend en dan maak je meer stappen dan gewoonlijk. Om de plassen op de piste te vermijden. Of je glibbert een stukje door, zodat je het eigenlijk geen stap kunt noemen. Hoe werkt dat eigenlijk, grote stappen, kleine stappen? Maakt allemaal niks uit? Dan is de stappenteller per definitie een trouvaille van louche maffiosi die zich aan de omerta houden. En jij hebt dan dus zo’n ding laten aannaaien? Hallo, zelfs in Parijs is helder verstand bij mijn weten nog niet helemaal verboden.
Is er nog die ‘calorieverbranding’. Volgens Google iets in verband met stofwisseling en ideaal gewicht. Ik heb niet verder gekeken. Onzin boeit me in mindere mate. Mijn Provençaalse formule van een ideaal gewicht is: lekker gegeten en gedronken. En morgen nog een keer. Ik word bevangen door een diepe tristesse als je je laat regeren door een stappenteller en een personenweegschaal. Trouwens, ik vind het überhaupt nogal onverantwoord als je in Parijs de straat op gaat.
Peter Hagtingius
.
Dag Peter,
Het is maar goed dat we deze briefuitwisselingen hebben in plaats van een eenrichtingscommunicatie in de vorm van blog of column of iets dergelijks. Het geeft me namelijk de mogelijkheid te verduidelijken dat ik nooit een stappenteller heb gekocht, noch mijn leven laat regeren door een lelijke, onmodieuze gadget. Maar het is nu eenmaal zo dat elke smartphone (of in elk geval iPhone, want ja die heb ik wel, geef ik toe) automatisch een stappenteller-app met zich meedraagt, of men er nu kiest voor niet. En als je dan een keer bijzonder veel moet lopen, dan ben ik wel nieuwsgierig hoeveel kilometer ik dan af heb gelegd. Vandaag 10.442 stappen oftewel 7,2 km, voor als je het wil weten.
Dus ja, ik ga de straat op in Parijs, al is het alleen al omdat ik geen keuze heb. Het valt overigens best mee hoor, en voor het geval dat: ik ben ondertussen behendig geraakt in het vermijden van vernielingstochten van boos volk.
De stakingen veranderen natuurlijk wel de sfeer op straat. Het is op zich best gezellig dat er veel mensen rondlopen, maar in de bus (afhankelijk van het uur en de buslijn) is er vaak nijd om een plekje. Als men na eindeloze provinciaalse wachttijden de bus is ingepropt snakt men al snel naar adem en merkt men dat de bus amper vooruit gaat, want er zijn opeens veel meer auto’s op straat dan gewoonlijk. Vervolgens stapt men dan toch maar uit de bus, om de rest van de afstand lopend af te leggen.
Tsja, het is me een land. En een stad. Het doet in buitenlandse ogen in elk geval haar naam eer aan als stakingsland. Wat denk jij ervan, die hervormingen? Is het een dergelijk staken waard? Is Frankrijk een land dat het huidige tijdperk maar niet wil accepteren en liever oogkleppen ophoudt en lekker rebels achterblijft in de 20e eeuw terwijl het langzaam ten onder gaat? Of heeft juist Frankrijk de wil die nodig is om de trend van de alsmaar aftakelende verzorgingsstaat te keren? Je brieven lezend heb ik een bruin vermoeden.
Wat het ook zij, je mag me dan wel uitlachen over het gebruiken van een stappenteller, weet dat ook wij hier niet bepaald onder zachte omstandigheden leven. Jij, gezegende babyboomer, hebt de luxe je vooral druk te maken of het eten vandaag wel lekker was. Je pensioen staat vast al klaar op je te wachten. Wij, daarentegen vragen ons af bij elke reis en elke maaltijd in hoeverre we de planeet ermee aan het vernietigen zijn, en een pensioen is iets wat misschien ooit een relevant vraagstuk kan worden als de aarde in die tussentijd niet is ontploft dan wel overstroomd.
Een beetje begrip voor de millenial is niet noodzakelijk, maar wordt wel gewaardeerd. En een beetje vriendelijkheid voor de kerst, dat kan geen kwaad, me dunkt.
Fijne feestdagen!
.
Peter Hagtingius is journalist en columnist in Zuid-Frankrijk. Van hem verscheen tevens onder het pseudoniem Peter Hooft de verhalenbundel Provençaalse Praatjes
Julia Fortuin is blogger en freelance schrijver. Ze werkt als project manager bij een Franse uitgever. Ze woont in Parijs.
