Schrijver in Frankrijk

De voedselbank van de rijken

Column door Peter Hagtingius

Van ethiek weet ik niet zoveel. Niks eigenlijk. Wat mij betreft moet iedereen (binnen zekere grenzen) zelf maar uitzoeken welk (en/of wiens) normen- en waardenpatroon hij of zij aanhangt. Je hebt wel mensen die graag over dit soort dingen discussiëren, ik niet. Voor je het weet, verval je in je amper te definiëren begrippen als beschaving en fatsoen. Wiens beschaving, wiens fatsoen? Het ligt nogal voor de hand dat men in de Centraal Afrikaanse Republiek een beetje anders denkt en oordeelt dan in Lapland. Om maar wat te noemen. En dichterbij huis: mijn geleerde neef in Alkmaar acht mijn levenswijze in Zuid-Frankrijk minimaal kwestieus.

Maar toch

Ik kreeg het oudejaarsavondmenu van het super-sjieke restaurant Louis XV in Monaco toegestuurd. Ik zou welkom zijn als ik € 850 voor de maaltijd wilde neertellen. Per persoon. Exclusief de wijn die ik er ongetwijfeld bij lustte. Een kwartiertje eerder had ik net in Nice-Matin gelezen hoezeer de armoede ook aan de Côte d´Azur toeneemt. Volgens de hulporganisatie Secours catholique leven 150.000 mensen in het rijke departement Alpes-Maritimes onder de armoedegrens.

Of en in hoeverre ik hier nu een ethische kwestie aanroer, dat weet ik niet. Maar naar mijn idee is een maaltijd à raison van € 850 (hoe goed misschien ook) bij voorbaat misselijkmakend. Toen ik een keer op zo´n golfbaan voor de rich & famous min of meer bij mij om de hoek een kijkje had genomen, zei ik op de terugweg in de auto tegen mijn vrouw: “Zullen we communist worden?”

“Doe maar niet”, zei ze. Maar ik werd bevangen door dezelfde idiote gedachte toen ik dat menuutje van Louis XV op mijn schermpje zag staan.

Voor de goede orde: ik heb in de loop der jaren twee keer bij Louis XV gepeuzeld. Voortreffelijk. Ik was er op uitnodiging, ik hoefde niet eerst een bank te overvallen, zal ik maar zeggen. Als er geen feestagen zijn, betaal je er voor een lunchmenuutje € 145, ´s avonds minimaal € 230. In hoeverre zijn zulke bedragen nog redelijk of aanvaardbaar? Een restaurant van enig importantie rekent al gauw € 35 à € 65. Maar in het rijkeluisparadijs Monaco is zo´n bedrag kennelijk niet veel meer dan een fooi.

Le Louis XV is een van de langzamerhand vrijwel ontelbare restaurants van super-chef Alain Ducasse (57). Zo ongeveer wereldkampioen Michelin-sterren (een stuk of twintig), actief in Frankrijk, Engeland. Rusland, Japan , de VS, Qatar, Hong Kong, Italië, noem maar op. En in juni 2014 heeft hij ook klanten buiten de dampkring, want hij gaat de catering doen voor het ISS ruimtestation. De astronauten zullen onder meer kreeft met knolselderijpuree en gekonfijte eend met kappertjes gaan opwarmen.

Vermoedelijk zit de in 2008 tot Monegask genaturaliseerde Fransman Ducasse vaker in een vliegtuig dan dat hij een keuken van binnen ziet. In elk geval laat hij het fornuis in Le Louis XV (3 Michelin-sterren) aan Franck Cerutti over, wat niet verkeerd is. Cerutti weet wat hij doet en zijn verhaal dat hij zelf inkoopt op de markt, klopt. Dat wil zeggen: we zijn hem een keer in het holst van de ochtend in Nice tegengekomen op de Cours Saleya.

Le Louis XV (onderdeel Hôtel de Paris, een kamertje vanaf € 540) is qua aankleding klassiek chic. Je moet er maar van houden. Je gaat er vanzelf fluisteren en iemand in spijkerbroek en T-shirt of schipperstrui zul je er niet treffen. Eerlijk gezegd heb ik me er nooit op m´n gemak gevoeld.

“Zullen we ´t doen?”, vroeg ik pesterig aan mijn vrouw: “Oudejaarsavond in Monaco?” Op mijn zakjap had ik uitgerekend dat we minimaal 2 x € 850 plus € 100 aan de wijn kwijt zouden zijn. Louis XV heeft een extreem gevulde en wereldberoemde wijnkelder, maar normaal geprijsde bouteilles van € 30 à € 40 liggen er niet bij.

“We gaan niet”, vonniste mijn vrouw. In Nederland stemde ze destijds altijd VVD. Van de week begon ze ineens over de SP van Emiel Roemer.

Peter Hagtingius woont in het departement van de Var. Hij was hoofdredacteur van Côte&Provence