Schrijver in Frankrijk

Uit de Berry

Willem van Toorn is dichter, romancier en vertaler. Hij heeft vele werken op zijn naam staan. Voor de dichtbundels Het landleven (1981) en Eiland (1991) ontving hij respectievelijk de Jan Campertprijs en de Herman Gorterprijs. Zijn meest recente werk is de essay-bundel Het grote landschapsboek (Querido, 2011). In 2010 ontving Van Toorn de Groenveldprijs van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit voor zijn bijdrage aan het debat over groene ruimte. Dit najaar verschijnen twee boeken van hem, een biografie van de uitgever Querido en een essaybundel over Europese landschappen en de vrije markt, Zolang deze heuvels van aarde zijn. Willem van Toorn woont in Frankrijk (de Berry). Het gedicht dat volgt schreef hij voor een speciaal nummer van het magazine Tirade dat gewijd was aan de onlangs overleden auteur Erik Menkveld.

                                                                                         In memoriam Erik Menkveld

Vaak als ik in dit landschap loop zie ik

je ergens in de buurt. Soms maar een ogenblik,

ver op een bospad of nog net bij de houtschuur

beneden aan de beek – maar dikwijls duur

je langer, loop je tot het verdwijnpunt

naast me en nemen we als jaren her

de wereld weer eens door, kritisch maar opgewekt.

Diepe boven ons in het oneindig blauw

constant het miauwende gesprek van buizerds.

Vier deze lente. De jongen moeten les

van het ouderpaar dat in het beekdal huist.

Leven wil geleerd zijn en geoefend: hoe

je goede thermiek vindt op de grens van water

en akkerland om opgeheven naar de juiste hoogte

de wereld te overzien, welke signalen duiden

op muis of mol, wegduikend in de varens,

of waar een ander territorium begint, hoe de banale

groepsgewijze pesterij van het rapaille der kraaien

waardig af te slaan. Later dit jaar zullen ze moeten

vertrekken, de jongen, om op eigen vleugels al

wat hier geleerd is te gaan onderzoeken

op geldigheid in een verder, eigen dal.