Schraper
3 okt, 2018 Onderdeel van poésiesWillem van Toorn is dichter, romancier en vertaler. Hij heeft vele werken op zijn naam staan. Voor de dichtbundels Het landleven (1981) en Eiland (1991) ontving hij respectievelijk de Jan Campertprijs en de Herman Gorterprijs. In 2010 ontving Van Toorn de Groenveldprijs van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit voor zijn bijdrage aan het debat over groene ruimte. In 2015 zijn twee nieuwe boeken van hem verschenen, een biografie van de uitgever Querido (Emmanuel Querido, een leven met boeken, Querido, 2015) en een essaybundel over Europese landschappen en de vrije markt, Zolang deze heuvels van aarde zijn, met foto’s door Ineke Holzhaus. Willem van Toorn woont in de Berry. Dit gedicht is een primeur. Het drukt grote verwondering uit: wat is het Franse landschap toch oud, en hoe onvoorstelbaar lang bewoond !
Voor Fons Elders
Tussen het net voor het tuinpad gebrachte grint
verstopt een teken van zo’n vijftigduizend jaren
terug in de tijd: onmiskenbaar een schraper,
viervlakkig stenen mes, zorgvuldig scherp gebikt.
Een boodschap uit het dodenrijk. Het aanraakbare ding
dat hier naast mijn papier op tafel ligt wordt weer
door nauwelijks nog menselijke handen bewerkt,
nu, om huiden na de jacht draagbaar te maken
tegen de koude. Snijvlak. Duizeling
in de ruimte die tijd heet. Plotseling
staan steenhouwer en ik door elkaar heen
en kan niets meer voorbijgaan wat er is.
