1
1
2-300x75
3-300x75
4-300x75
5-300x75
6-300x75

Heimwee?

12 apr, 2022 Onderdeel van proses

Column door Peter Hagtingius

Op het caféterras raakte ik in gesprek met iemand die ook zo’n Oranje paspoort heeft. Hij kwam ongevraagd naast me zitten, hij had mijn nationaliteit vermoedelijk geraden doordat ik nadrukkelijk een Heineken-biertje bestelde. Dat is afwijkend gedrag in mijn omgeving. Men drinkt Frans of eventueel Belgisch bier, in mijn dorp van niks is in elk geval het café internationaal georiënteerd. ’s Zomers zijn er ook wel toeristen. Ik schatte hem een jaar of zeventig, hij zag er een beetje kwetsbaar uit en droeg zo’n Van Gogh- zonnehoed terwijl het zwaarbewolkt was. Hij vroeg, nadat we het weer en de verkiezingen besproken hadden, of ik ook heimwee had. ‘Heimwee naar wat?’ informeerde ik amper belangstellend. Ik kon het antwoord wel raden. En inderdaad, hij ging terug naar Nederland. Niet dat ik zo geletterd ben, maar in een flits kwam dat ene zinnetje van Leo Vroman in me op dat ik altijd onthouden heb: “Liever heimwee dan Holland”.

Mijn gesprekspartner reageerde als door een koningswesp op een delicate plek gestoken. Gelukkig kwam de serveerster langs met een glas rosé voor hem. “Doe mij ook maar”, zei ik tegen haar. Van heimwee heb ik nooit iets gesnapt. Terug naar toen, niet doen. Ik ben er snel als een hazewind gauw klaar mee. Renate Rubinstein was er ooit duidelijker en doordachter over: “heimwee is iets terug willen hebben dat er nooit werkelijk was”. Een jaar of twintig geleden was ik voor het laats in Nederland. Het Transavia-toestel richting Nice hing nog boven Schiphol toen ik wist: definitief afscheid. Eerder was ik al naar het zuiden geëmigreerd, een vluchteling van de overbevolkte vuilnisbelt annex open inrichting. Mocht iemand interesse hebben, mijn paspoort staat op Marktplaats te koop.

Ik kijk soms nog naar de Nederlandse televisie. Meestal een kwestie van verkeerd zappen. Als ik die uitzendingen dan een tijdje aan zie, weet ik twee dingen zeker: ik ben terecht ontvlucht en mijn grootvader heeft destijds zwaar geblunderd toen hij zich manifesteerde als fanatiek voorvechter van het algemeen kiesrecht. Op de Nederlandse televisie gaat het voornamelijk om hupsakee-vrolijkheid van zelfs nog niet eens dement verklaarde malloten en dan denk ik: hebben die mensen stemrecht? Ja, mede dankzij mijn grootvader. Ik vind dat erg en verwijtbaar, hij had beter moeten weten. Aan de andere kant, wat heb ik er als ex-Nederlander eigenlijk nog mee te maken? Maar ik vind het toch ellendig dat nota bene mijn grootvader dansmariekes en andere vlieggewichten die op de tv hun onzin vertonen en zelfs uitkramen, kiesgerechtigd heeft gemaakt. Er zullen wel veel stembussen in de gestichten staan.

Ik ben voor de afschaffing van het algemeen kiesrecht. En niet alleen in Nederland hoor. Ik zou de kwestie graag aan mijn grootvader voorleggen. Kan niet, hij was al overleden voor ik gebaard werd. Hij was een nazaat van gevluchte Hugenoten die in Nederland belandden. Ik vluchtte juist naar Frankrijk. We hadden een spannend en stellig ongemakkelijk debat kunnen voeren, maar dan niet op het café-terras. Mijn grootvader was -zoals het in zijn kringen destijds betaamde- geheelonthouder, ook dat nog. Ik aan de rosé en hij aan de thee? Ik weet niet eens of je in het kroegje thee kunt krijgen. Wil ik ook helemaal niet weten. Hij zou zelfs zonder bril zien en beleven dat zijn anti-drankmissie op een fiasco is uitgelopen en ik zou ‘m inpeperen dat hij helemaal fout zat met dat algemeen kiesrecht.

Maar ja, zo ga je niet om met een opa die je nooit gekend hebt.  

.

Peter Hagtingius is journalist en columnist in Zuid-Frankrijk. Van hem verscheen ook onder het pseudoniem Peter Hooft de verhalenbundel Provençaalse Praatjes (Uitg. Grenzenloos, 2016)

Reageer