Schrijver in Frankrijk

Senlis

15 dec, 2022 Onderdeel van poésies

Paul Gellings is dichter, schrijver en vertaler. Zijn oeuvre is aanzienlijk. Bij Uitgeverij Arbeiderspers kwamen enkele van zijn gedichtenbundels uit. Zijn romans zijn onder andere Witte paarden (2001), De zomer van Icarus (2010), Verbrande schepen (2011), Augustusland (2013), De jacht op de klaproos (2016) en De wereld als leugen (2018). In 2021 verscheen de indrukwekkende familieroman Het smeedwerk van herinnering. Paul Gellings schrijft vloeiend Frans, in 2014 is van hem een roman in het Frans in het licht gebracht: Amsterdam Quartier Sud (Ed. Pierre Guillaume de Roux). Paul Gellings is door het Franse ministerie van Cultuur onderscheiden voor de manier waarop hij al sinds bijna veertig jaar de Franse taal en cultuur onder de aandacht brengt.

.

Aan alle zomers nog herinnering, alleen die ene zomer

bleef lang een blinde vlek – er was een voor, er was een na

de lente was een boek over een vos in wuivend graan

de herfst bracht slopers, bouwers, chaos, maar daartussenin?

.

Geen enkel beeld van reizen of lamlendig hangen

bij huis en tuin met teveel pastis of petrichor

en slakken na een onweer tijdens broeierige dagen

zwanger van gras en groen en verlangen naar een grote liefde

.

Totdat foto’s plaatsen en passages lieten zien

een Romeinse veste met gewonde straatjes, schurftige gevels

rommelige hellingen langs een onooglijk en tegelijk kolkend

waterloopje, de vlek werd er al minder blind van

.

Nu hoefde je je ogen maar te sluiten of alle straatjes

gevels, hellingen rondom de kathedraal kregen namen

en al heerste hier en daar de woekering van brandnetel

of bougainville, de coördinaten waren van kristal

.

Tot en met je pleisterplaats, dat oude posthotel waar

in dronkenschap een liefdesbed zichzelf opensloeg

daar was ze! Hoe heb je dat ooit kunnen vergeten?

Of was het allemaal te overweldigend geweest?

.

Overweldigend ook de terugrit, samen met haar

in nadorst dwars door bliksemschicht en wolkbreuk

ruitenwissers machteloos, zondvloed, hellepoelen

op de buienradar, het begin wellicht van amnesie

.

Een wijsgeer omschreef de tijd eens als een woeste stroom

waarin wat wordt gezien meteen verdwijnt en plaatsmaakt

voor iets anders wat dat ook doet – tot in het oneindige

een betere verklaring voor die zoekgeraakte zomer is er niet