N7
16 aug, 2017 Onderdeel van paysages | Geen reacties »Column door Caspar Visser ‘t Hooft
Iemand vertelde me dat hij laatst mijn naam was tegengekomen. Ik denken: Fijn, hij zag een boek van me staan – of liggen (dat is nog beter) – in een boekhandel. Nee – nee, dat was het niet. O, wat dan wel? De persoon wist het zich zo gauw niet te herinneren. Hij kwam er de volgende ochtend op terug, de nacht had raad gebracht: het was in een klein, geïmproviseerd museum aan de kant de weg. Ergens tussen Montélimar en Orange. Een museum met allerlei objecten en foto’s die betrekking hebben op een befaamde nationale route, de Nationale 7. Hè? – zeg ik, en ook: Kom, wat doet mijn naam dààr nou? En toen ging ook mij opeens een licht op. Maar natuurlijk! Ik had op verzoek van een van de beheerders van dat museum een tekst met uitleg in het Nederlands vertaald. Een kennis, Francis. Ik was de enige Nederlander die hij kende, vandaar zijn verzoek. Alles op vrijwillige basis, het grappige museum bestaat dankzij de onbaatzuchtige inzet van hobbyisten. Van mij had mijn naam niet onder de Nederlandse uitleg hoeven staan, Francis dacht daar anders over. En sindsdien komen Nederlandssprekende bezoekers van het museum hem tegen. Zo gek, opeens jouw naam daar te zien staan, op het houten bordje dat je bij binnenkomst wordt aangereikt met daarop de documentatie! Zo onverwacht! Lees verder »
