Schrijver in Frankrijk

De wereld als leugen – Paul Gellings

Bespreking door Schrijver in Frankrijk

In zijn nieuwste roman, De wereld als leugen, haalt Paul Gellings het navel-starende Nederlandse media-clubje over de hekel. Wanneer de weinig succesvolle schrijver Milan Hartwich onverwachts in aanraking komt met de bekende, over het paard getilde TV-presentatrice Myra Melchior en zij hem meeneemt naar het Amsterdamse boekenbal, komt zijn leven in een stroomversnelling terecht. Milan is een dromer, hij stelt hoge eisen aan het literaire gehalte van de letteren, het een gaat vaak met het ander samen. Omdat hij er in zijn leven zielsalleen voorstaat, is hij een makkelijke prooi. In de wereld waar Myra Melchior voor staat, draait alles om cijfers: kijkcijfers, verkoopcijfers. En om schijn en imago. Je kunt maar het beste op een veilige afstand blijven van dat in-vulgaire milieu, bijvoorbeeld door gewoon niet naar televisie te kijken. Makkelijk gezegd, Milan raakt erdoor gefascineerd. Er is iets in Myra dat hem aantrekt, misschien zelfs ontroert. Zoekt hij de kwetsbare mens in haar? Deze vraag blijft je bij het lezen bezighouden, krijgt geen antwoord: goede romans hebben een open einde. Wel denk je: arme Milan. En misschien ook: nog armere Myra. Lees verder »

De illiberale verleiding

Column door Caspar Visser ‘t Hooft

Illiberaal, nog zo’n woord dat er opeens is. We hebben het over illiberale democratieën. Dat zijn samenlevingen waar de bevolking weliswaar op democratische wijze (al is het soms maar voor de vorm) zijn leiders kiest, maar waar deze leiders gedurende hun regeringstermijn de vrijheid van de bevolking met voeten treden. In Frankrijk heeft president Macron er een handje van sommige andere Europese staatshoofden voor illiberaal uit te maken, Viktor Orban bijvoorbeeld. Macron heeft vanaf het begin erop aangestuurd de toekomstige leider van Europa te worden. Landen als Hongarije en Polen deden niet mee met de vreugde die bij veel Europeanen de zege van Macron in mei 2017 wekte: na alle triestigheid rond Brexit, na de opkomst van extreemrechts in Duitsland, eindelijk een man van het liberale pro-Europese midden! En jong, knap en dynamiek ook nog. Een frisse wind in het wat starre, muffe Frankrijk, een nieuwe kans voor Europa. Nee, dat vond niet iedereen. En dit kan Macron niet uitstaan. In zijn speeches drijft hij graag de dingen op de spits, wie hem niet toejuicht is … illiberaal.  Ja, en dat terwijl we hem tegelijkertijd in rap tempo zelf aan de illiberale verleiding zien toegeven.  Lees verder »

De dood van Joseph Frommel, zonderling

Column door Aart de Vries

Een paar jaar geleden kwam Joseph in ons dorp in de Vogezen wonen. Weg van zijn vrouw, zijn dochter en zijn zoon, die geen van drieën nog maar iets met hem te maken wilden hebben. Alain, onze buurman, zou met Joseph een rit naar een dorp bij München maken om zijn laatste spullen op te halen. Joseph sprak twee woorden Frans en Alain nog minder Duits, maar als alcoholische vrijbuiters begrepen ze elkaar volkomen. Vermoedelijk door diezelfde alcohol reed Alain nog voor Lure zijn busje te pletter. Lees verder »

Het moet even worden gezegd

Column door Caspar Visser ‘t Hooft

Ja, het moet er even uit, anders zit het maar bij me erin. Wat? Dat ik liever niet meer bij Nederlandse mensen kom lunchen wanneer ze in Frankrijk op vakantie zijn. O, en is dat alles? Ja, dat is het, maar ik woon al lang genoeg in Frankrijk om alles wat met eten te maken heeft hoogst belangrijk te vinden. Echt? – nou ja, zeg… Ja! Oké, en wat heb je dan tegen die lunches bij Nederlanders in Frankrijk? Dat is nu net wat ik jullie haarfijn ga uitleggen. Maar laat dit meteen gezegd zijn: ik heb niets tegen de mensen zelf bij wie ik ben uitgenodigd. Helemaal niets. Waar het om gaat, is dat de Nederlandse eetgewoonten in mijn ogen – of liever gezegd naar mijn smaak – te schril bij die van de Fransen afsteken. En na bijna dertig jaar wonen in Frankrijk zijn de Franse eetgewoonten de mijne geworden. Lees verder »

Les Landes

Alfred Valstar (1959) publiceerde Sporen uit het achterland (1993), Langzaam trekt het vlot (senryu/haiku 2009) en Seizoensgebonden (kwatrijnen, 2016). In het dagelijks leven is hij actief bij muziekmaatschappij Universal. Muziek en natuur zijn belangrijk in zijn gedichten. Hij spreekt en schrijft overigens vloeiend Frans. De kwatrijnen-cyclus die hier volgt schreef hij tijdens een verblijf in de Landes.  Lees verder »