Alfred Valstar (1959) publiceerde Sporen uit het achterland (1993), Langzaam trekt het vlot (senryu/haiku 2009) en Seizoensgebonden (kwatrijnen, 2016). In het dagelijks leven is hij actief bij muziekmaatschappij Universal. Muziek en natuur zijn belangrijk in zijn gedichten. Hij spreekt en schrijft overigens vloeiend Frans. De kwatrijnen-cyclus die hier volgt schreef hij tijdens een verblijf in de Landes. Lees verder »
Mensje van Keulen heeft een omvangrijk œuvre opgebouwd, meerdere literaire prijzen gewonnen, kortom een bekende naam in literair Nederland. In haar roman De gelukkige (Atlas-Contact, 2001) beschrijft ze een dorp in Frankrijk. Dit gedicht heeft ze geschreven in verband met de jaarwisseling, het werd gedrukt door Statenhofpers. Het is zo langzamerhand een traditie: op Schrijver in Frankrijk wordt het nieuwe jaar ingeluid met een gedicht van Mensje van Keulen – een gedicht met een poes. Lees verder »
Column door Caspar Visser ’t Hooft
In Frankrijk zijn de rotondes verzamelplaatsen geworden. Je trekt een geel hesje aan en je hoort erbij. Strak zit het hesje wel, want eronder draag je meerdere lagen textiel: truien, jekkers. Daarbij mutsen en sjaals. In metalen tonnen worden vuurtjes gestookt. Je kunt er je handen komen warmen. De mensen die langsrijden zijn meestal goedgezind. Ze hebben op hun dashboards opgevouwen hesjes liggen. Ze wuiven, toeteren. Niet allemaal – natuurlijk niet. Maar genoeg om je ervan te overtuigen dat je geen gevaarlijke oproerkraaier bent. Want zo word je niet gezien. We zijn hele gewone mensen die van onze vrijheid van burgers gebruik maken om onze wensen kenbaar te maken aan een regering die zich doof houdt. Dat is alles. Van de minister moeten de rotondes nu worden ontruimd. Het zag er sowieso naar uit dat met de feestdagen de gele hesjes-beweging wat zou tanen (om na Nieuwjaar, zo wordt voorspeld, weer op te vlammen – maar zien…). Toch was op de rotonde die ik twee dagen geleden passeerde de kleur geel nog alom aanwezig. Met hier en daar een tint rood: mensen in kerstmannen-kostuums en met rode mutsen op. Ook zag ik ergens een foto met daarop een reusachtige opblaas-kerstman, hij stond midden op een rotonde, bij een groot supermarktencomplex. Ze hadden hem van een geel hesje voorzien. Lees verder »
Column door Caspar Visser ‘t Hooft
Een eenzame begraafplaats opzij van een kaarsrechte weg. Het is de triest-befaamde Chemin des Dames in het departement van de Aisne. De weg loopt als een lint over de rug van een langgerekte heuvel. Aan weerszijden dalen, heuvels, nog eens dalen, heuvels – ze lopen parallel, in de diepte van de golven heb je akkers, weilanden, bovenop bos. Meestal bos, hier niet. De begraafplaats ligt midden in een leeg veld. Bij het roestige hekje van de ingang een enkele kale boom. Het dorp is niet te zien, het ligt aan de andere kant van de weg, net onder de hoogste bolling van de heuvel. Daar staat het huisje van Monsieur Kruger. Nu is het leeg. Want het is Monsieur Kruger die deze middag wordt begraven. De lange adem van een lauwe wind strijkt langs mijn wang. Wat doen we hier eigenlijk? Hier, in dit onaanzienlijke stukje Noord-Frankrijk? Monsieur Kruger is nergens, want dood. Ik overal, in dit wijde, lege landschap waarin zich mijn ziel uitwaaiert. Nergens, overal – komt dat niet op hetzelfde neer? Een stilte! Lees verder »
Column (in briefvorm) door Peter Hagtingius en Julia Fortuin
Dag Julia,
Ik moest vandaag meer dan ‘normalement’ aan je denken. Bij het ‘station de service’ in het stadje 9 kilometer verderop. In mijn dorpje hebben we geen tankstation, idioot genoeg nota bene pal naast de boulesbaan wél zo’n laadstation (of hoe heet dat?) voor elektro-auto’s. Die hebben we hier niet. Maar wie weet komt er volgend jaar zomer een toerist in zo’n voertuig op accu’s voorbij, moet de burgemeester gedacht hebben. Hij rijdt een Volkwagen Tiguan diesel, maar profileert zich gaarne als groen-bewust. Wat moet je anders in de ‘Provence Verte’, zoals het hier heet? Nou, vooral niet veel te ver voor de eco-troepen uitlopen. Die er niet zijn. Wat moeten we met zo’n laadpaal, wat kost dat allemaal weer niet? We tuffen naar volle tevredenheid in even gedateerde als betrouwbare dieseltjes. Tot voor kort aanbevolen door de regering in jouw Parijs wegens duurzamer (een diesel gaat langer mee) en zuiniger qua verbruik. Een litertje diesel werd ook voordeliger aangeboden dan benzine. Lees verder »
