Schrijver in Frankrijk

Monsieur Kruger

Column door Caspar Visser ‘t Hooft

Een eenzame begraafplaats opzij van een kaarsrechte weg. Het is de triest-befaamde Chemin des Dames in het departement van de Aisne. De weg loopt als een lint over de rug van een langgerekte heuvel. Aan weerszijden dalen, heuvels, nog eens dalen, heuvels – ze lopen parallel, in de diepte van de golven heb je akkers, weilanden, bovenop bos. Meestal bos, hier niet. De begraafplaats ligt midden in een leeg veld. Bij het roestige hekje van de ingang een enkele kale boom. Het dorp is niet te zien, het ligt aan de andere kant van de weg, net onder de hoogste bolling van de heuvel. Daar staat het huisje van Monsieur Kruger. Nu is het leeg. Want het is Monsieur Kruger die deze middag wordt begraven. De lange adem van een lauwe wind strijkt langs mijn wang. Wat doen we hier eigenlijk? Hier, in dit onaanzienlijke stukje Noord-Frankrijk? Monsieur Kruger is nergens, want dood. Ik overal, in dit wijde, lege landschap waarin zich mijn ziel uitwaaiert. Nergens, overal – komt dat niet op hetzelfde neer? Een stilte! Lees verder »

Gele hesjes: Parijs ontdekt de provincie

Column (in briefvorm) door Peter Hagtingius en Julia Fortuin

Dag Julia,

Ik moest vandaag meer dan ‘normalement’ aan je denken. Bij het ‘station de service’ in het stadje 9 kilometer verderop. In mijn dorpje hebben we geen tankstation, idioot genoeg nota bene pal naast de boulesbaan wél zo’n laadstation (of hoe heet dat?) voor elektro-auto’s. Die hebben we hier niet. Maar wie weet komt er volgend jaar zomer een toerist in zo’n voertuig op accu’s voorbij, moet de burgemeester gedacht hebben. Hij rijdt een Volkwagen Tiguan diesel, maar profileert zich gaarne als groen-bewust. Wat moet je anders in de ‘Provence Verte’, zoals het hier heet? Nou, vooral niet veel te ver voor de eco-troepen uitlopen. Die er niet zijn. Wat moeten we met zo’n laadpaal, wat kost dat allemaal weer niet? We tuffen naar volle tevredenheid in even gedateerde als betrouwbare dieseltjes. Tot voor kort aanbevolen door de regering in jouw Parijs wegens duurzamer (een diesel gaat langer mee) en zuiniger qua verbruik. Een litertje diesel werd ook voordeliger aangeboden dan benzine. Lees verder »

Frankrijk in 50 klanken

Column door Caspar Visser ‘t Hooft

Anderhalf jaar geleden verscheen ‘Frankrijk in 50 fragmenten’, een bundel van vijftig columns die ik eerder op Schrijver in Frankrijk had geplaatst. Ik beschouwde dit als een kleine zijsprong in mijn literaire werkzaamheid. Ik was er minder met mijn hart en ziel bij betrokken dan bij de roman die drie maanden later het licht zag. Aan ‘Brandende kolen’ moest ik tot op het laatst nog schaven en slijpen, drukproeven corrigeren enzovoort. Tot op het laatst ‘zat’ ik daarom nog in het verhaal. De columns voor ‘Frankrijk in 50 fragmenten’ lagen kant en klaar voor me, ik hoefde alleen nog maar een keuze te maken. Ook deze teksten kregen een kleine opschoningskuur, maar het ging een beetje met de losse pols. Ik was daarom aangenaam verrast toen ik merkte dat de bundel flink wat aandacht kreeg, met name in Frankijk-bladen en op Frankrijk-websites, en veel aardige reacties opriep. En als de bundel dan ook nog op nummer 1 van een top tien-lijst van de OBA (Openbare bibliotheken van Amsterdam) komt te staan, dan staaft dat een boud vermoeden dat in je heeft postgevat: het boek vraagt om een vervolg. Het werd ‘Frankrijk in 50 klanken’, het boek is vandaag precies twee weken oud. Lees verder »

Het ‘hesje’ van mijn grootvader

Column door Peter Hagtingius

Op het vliegveld van Nice was mijn grootvader erbij. Moet ik even uitleggen, hij heeft zelfs nooit een vliegtuig gezien. Zijn portret staat op mijn bureau. Hij was destijds in Noord-Holland een voorname medestander van de sociaal-anarchistische lutherse dominee Domela Nieuwenhuis (1846-1919). Nadat ik diens boeken had gelezen begreep ik mijn grootvader die ik nooit gekend heb. Over wie ik wel veel bijgepraat ben. Er wordt gezegd dat ideeën (of een mentaliteit) soms een generatie overslaan. Mijn ouders waren keurige middenstanders, ik heb niets te klagen over mijn jeugd. Maar mijn grootvader en Domela hebben altijd door mijn hoofd gespookt. Hun idee van sociale anarchie.

Richting Nice, waar ik iemand moest oppikken, strandde ik op een blokkade van de ‘gilets jaunes’ die me de toegang tot de autoroute belemmerden. Lees verder »

Gilets jaunes

Column door Caspar Visser ‘t Hooft

De grote manifestatie van de gele vesten (‘gilet jaunes’) viel samen met het begin van een aangekondigde koude-periode. We hebben het over zaterdag 17 november. Toch had op die dag over bijna heel Frankrijk een genereuze zon geschenen. Toen ik de maandag daarop, ’s morgens tegen half tien, de stad uit moest, was de hemel van roestvrijstaal. Ik was ervan uitgegaan dat na het weekend de manifestatie afgelopen zou zijn. Ik bleek me te vergissen, net op mijn traject waren twee blokkades opgeworpen. Als ik de eerste tijdig had gezien, had ik nog om kunnen draaien. Te laat, ik bevond me al op de tweebaansweg, met in het midden een berm, toen ik voor me de knipperende achterlichten van een stilstaande vrachtwagen ontwaarde. Lees verder »